Roupiña de cotío,
escraviña e remendada,
quérote máis,miña roupa,
que a millor prenda de gala.
Ádega estaba tan cuca,
que daba admiración;de aqueles seus ollos negros
aumentábanlleo negror
a cofía e a parlamenta
i a saia, que negras son.
As mapolas dos seus beizos
collían roxo inda mor
do colar de coraliños
que o noivo lle regalou....
ouriveria tradicional Curros Enriquez
No hay comentarios:
Publicar un comentario